- beluus
- bēluus (belbus), a, um (belua) = θηριώδης (Gloss.), Cic. nach Augustin. gr. V, 520, 28 K. – subst., belui, vulgär belbi, id est yaenae, decem, Capit. Gord. c. 33, 1.
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.